سر کلاس بودیم که یکی از بچه‌ها گفت : اسلام به زیبایی زن توجهی ندارد.

و من با او مخالفت کردم.

گفتم: حضرت علی(ع) میفرماید: ان الله جمیل و یحب الجمال.

مگر میشود خدایی که زیباست و زیبایی را دوست دارد آن را برای زن نخواهد ؟

گفتم : پس توصیه‌های فراوان پیشوایان به استحمام و استعمال عطر و نرم کننده‌ی دست و به کار بردن زیور و تمیز نگه داشتن بدن و مو و مسواک زدن چه میشود؟ این ها برای زنان نیست؟برای زیبایی آنان نیست؟

گفتم: این که پیامبر(ص) عطر زدن را از وظایف زن نسبت به شوهر می‌داند، توجه به زیبایی نیست؟

گفتم این را که امام باقر(ع) میفرماید: زن باید خود را به داشتن زیوری آرایش دهد و دست کم گردنبندی به گردن بیاویزد،نشنیده ای ؟

مگر نمیدانی به دست کردن انگشتر برای زن و مرد هر دو مستحب است.

مگر نمیدانی خداوند طلا را زینت زن در دنیا قرار داده است.

گفتم: امیرالمومنین(ع) توصیه کرده‌اند که برای از بین رفتن خشکی پوست و زیبایی آن از کرم استفاده شود.

گفتم: شانه زدم مو، رنگ کردن آن، آراستن آن، همه و همه در سفارشات ائمه آمده است.

آن وقت تو چه طور میگویی اسلام به زیبایی زن توجهی ندارد ؟!!

گفتم: اسلام ، زن را زیبا میخواهد ؛ زیبا و گرانقدر ، نه زیبا و ارزان.

زنی که تربیت یافته اسلام است ، زیبایی هایش را ارزان عرضه نمیکند ...

برگرفته از:

[کتاب راز هدیه خدا در نامه‌های دخترانه،نویسنده سهیلا صلاحی اصفهانی،یادداشت 33]